Η επιβίωση της φυλής είναι πάνω από την επιβίωση του ατόμου

Αρχαία Εισβολή εξ ανατολών στην Αρχέγονη Ελληνική Γή. Οι ομοιότητητα των αρχαίων και σύγχρονων εισβολέων όπως και των αρχαίων και σύγχρονων συνθηκών εισβολών καταφανής. Η αντιμετώπιση εκ διαμέτρου αντίθετη.

Κάθε άνθρωπος καταλαβαίνει ότι κάποια στιγμή θα πεθάνει. Μόνο ένας μορφωμένος άνθρωπος ωστόσο κατανοεί ότι αν δεν μείνει στη συνείδηση των επόμενων γενεών και ταυτόχρονα δεν κάνει απογόνους, τότε με το θάνατό του θα εξαφανιστεί κάθε τμήμα της ύπαρξής του μέσα σε λίγα χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι σημασία στην ζωή του ανθρώπου έχει ότι μένει αιώνιο, παραμένοντας ακέραιο και μετά το σύντομο πέρασμά του από αυτόν τον κόσμο. Συνεπώς, η συμπεριφορά του ατόμου πρέπει να είναι τέτοια ώστε να λειτουργεί ως κρίκος στην αλυσίδα των γενεών και όχι να δρα ατομικιστικά. Αυτό σημαίνει ότι η αυτοθυσία είναι συχνά απαραίτητη για την επιβίωση του συνόλου, ενάντια στο πιθανό προσωπικό όφελος από την αποφυγή της. Έτσι κι αλλιώς το άτομο είναι ένα τίποτα μπροστά στο σύνολο, αλλά και μπροστά στο σύνολο των γενεών αυτών που παρήλθαν και αυτών που έπονται. Τα καθήκοντα ενός ατόμου στο πλαίσιο της φυλής είναι δύο: η υστεροφημία και η απόκτηση απογόνων.

Η απάντηση των προγόνων μας στην αρχαία βαρβαρική εισβολή εξ ανατολών εώς ανατροπής του ρου της ιστορίας. Θα μπορέσουμε να σταθούμε αντάξιοι του δέους που προκαλέσαν και προκαλούν οι πρόγονοι μας στην παγκόσμια κοινή γνώμη?

Οι άνθρωποι ενστικτωδώς αναζητούν σύντροφο ώστε να κάνουν απογόνους που θα συνεχίσουν την αδιάσπαστη ροή της φυλής. Η ίδια δηλαδή η διαδικασία της ζωής είναι κάτι το ανυπέρβλητο, που ο άνθρωπος ακόμα και αν προσπαθεί να τη βάλει σε καλούπια ή να της αντιτεθεί βάσει αντιφυσικών θεωριών, πάντα αποτυγχάνει και θριαμβεύει η φύση. Μπορεί η φυσική διαδικασία της αναπαραγωγής να συνεχίζεται απρόσκοπτα, ωστόσο το υλιστικό πνεύμα της εποχής έχει οδηγήσει σε υπογεννητικότητα, καθώς οι γονείς κάνουν λίγα παιδιά για οικονομικούς λόγους, ώστε να μην μειωθούν οι ανέσεις τους. Η απόκτηση παιδιών είναι η ελάχιστη εκπλήρωση του χρέους τους προς τη φυλή από την οποία και οι ίδιοι γεννήθηκαν και οφείλουν να ανταποδώσουν. Η απόκτηση παιδιών είναι η προσωποποίηση της συνέχειας της φυλής.

Οι λαοί κρατούν στη θύμησή τους τους ήρωες που πολέμησαν για τη φυλή. Ο Κολοκοτρώνης, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Λεωνίδας έγιναν πρότυπα και έμειναν στην συνείδηση των επόμενων γενεών ως παραδείγματα προς μίμηση για την διαιώνιση και επέκταση της φυλής. Βιομήχανοι, μεγαλέμποροι και λοιποί πλούσιοι μένουν στα αζήτητα της ιστορίας. Η υλική ευημερία κάποιων δεν έχει καμία σημασία σε ιστορικό και εθνικό πλαίσιο. Η αρετή των ηρώων μετριέται με την ανδρεία, την φιλοπατρία και την αυτοθυσία. Οι έννοιες αυτές βρίσκονται χαραγμένες βαθιά στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου ως κάτι το ανώτερο. Όπου ανώτερο είναι η επιβίωση της φυλής, ενάντια στην ατομικότητα.


(ΠΗΓΗ: fyletika.blogspot.gr)

Όπερ περίλαμπρα μνημονεύει και κραυγάζει πως για ακόμη μια φορά μπροστά στο δέος που προκαλεί ένα ακόμη "θείο κάλεσμα", εκτός απατηλών ναών, ένα αρχαίο κάλεσμα αδήριτου φυλετικής υποχρέωσης μοναδικό στα χρονικά των δύσβατων μονοπατιών της αιωνίου μνήμης της Αρχέγονης Πατρίδος, δεδομένων των σύγχρονων πολεμικών ιαχών και εκ των μοναδικών κληρονόμων του βαρέως φόρου άιματος αυτού και εξ ιστορικού δικαίου να μας επιτραπεί να αναφωνήσουμε όλοι οι Έλληνες για άλλη μια φορά σε μία δεύτερη ηχηρή ιστορική απάντηση αντηχούσα στα βάθη των αιώνων: ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!